Pepper, Timothy, ed. 2011. A Californian Hymn to Homer. Hellenic Studies Series 41. Washington, DC: Center for Hellenic Studies. http://nrs.harvard.edu/urn-3:hul.ebook:CHS_PepperT_ed.A_Californian_Hymn_to_Homer.2011.
4. Some Refractions of Homeric Anger in Athenian Drama
Ζηνὸς αἰδεῖσθαι κότον / ἱκτῆρος (478–479)
Ζηνὸς ἱκεσίου κότος (347)
Ζηνὸς ἱκεσίου κότον (616)
Κότος in Suppliants
Ἀργείων κρατέει καί οἱ πείθονται Ἀχαιοί.
κρείσσων γὰρ βασιλεύς, ὅτε χώσεται ἀνδρὶ χέρηϊ·
εἴ περ γάρ τε χόλον γε καὶ αὐτῆμαρ καταπέψῃ,
ἀλλά τε καὶ μετόπισθεν ἔχει κότον, ὄφρα τελέσσῃ.
λευκοστεφεῖς ἔχουσα νεοδρέπτους κλάδους;
Χο.: ὡς μὴ γένωμαι δμωὶς Αἰγύπτου γένει.
Βα.: πότερα κατ’ ἔχθραν, ἢ τὸ μὴ θέμις λέγεις;
Βα.: εἴπερ γ’ ἀπ’ ἀρχῆς πραγμάτων κοινωνὸς ἦν
δυσπαραθέλκτος παθόντος οἴκτοις.
The κότος of Zeus of the suppliants keeps its watch,
difficult to be charmed by the laments of one who suffers.
πανδίκως εὐσεβὴς πρόξενος·
τὰν φυγάδα μὴ προδῷς,
τὰν ἕκαθεν ἐκβολαῖς
δυσθέοις ὀρομέναν·
πολυθέων ῥυσιασθεῖσαν, ὦ
πᾶν κράτος ἔχων χθονός·
γνῶθι δ’ ὕβριν ἀνέρων
καὶ φύλαξαι κότον.
ἀπὸ βρετέων βίαι δίκας ἀγομέναν
ἱππαδὸν ἀμπύκων,
πολυμίτων πέπλων τ’ ἐπιλαβὰς ἐμῶν.
ὁπότερ’ ἂν κτίσῃς, μένει Ἄρει ’κτίνειν
ὁμοίαν θέμιν.
τάδε φράσαι δίκαια Διόθεν κράτη.
σταθεὶς πρὸ τειχέων διὰ μάχης ἥξω τέλους,
πῶς οὐχὶ τἀνάλωμα γίγνεται πικρόν,
ἄνδρας γυναικῶν οὕνεχ’ αἱμάξαι πέδον;
ἱκτῆρος· ὕψιστος γὰρ ἐν βροτοῖς φόβος.
ἄναξ Πελασγῶν, ἱκεσίου Ζηνὸς κότον
μέγαν προφωνῶν μήποτ’ εἰσόπιν χρόνου
πόλιν παχῦναι …
Κότος in the Oresteia
δημοκράντου δ’ ἀρᾶς τίνει χρέος.
ὰ νεάζουσαν ἐν κακοῖς βροτῶν
ὕβριν, τότ’ ἢ τόθ’ †ὅταν? ?? ?????? ????
?????? ????? τὸ κύριον μόλῃ
†νεαρὰ φάος? κότον
δαίμονά †τε τὸν? ?????? ????????, ???????
??????, ???????? ??????????? ????,
????????? ἄμαχον ἀπόλεμον, ἀνίερον
θράσος, μέλαιναν μελάθροισιν Ἄταν,
εἰδομέναν τοκεῦσιν.
ὀνειρόμαντις, ἐξ ὕπνου κότον πνέων,
ἀωρόνυκτον ἀμβόαμα
μυχόθεν ἔλακε περὶ φόβῳ
γυναικείοισιν ἐν δώμασιν βαρὺς πίτνων,
κριταί <τε> τῶνδε’ ὀνειράτων
θεόθεν ἔλακον ὑπέγγυοι
μέμφεσθαι τοὺς γᾶς νέρθεν περιθύμως
τοῖς κτανοῦσί τ’ ἐγκοτεῖν.
δολιόφρων ποινά,
ἔθιγε δ’ ἐν μάχᾳ χερὸς ἐτήτυμος
Διὸς κόρα—Δίκαν δέ νιν
προσαγορεύομεν
βροτοὶ τυχόντες καλῶς—
ὀλέθριον πνέουσ’ ἐν ἐχθροῖς κότον.
ἡμῶν γε μέντοι Νέμεσίς ἐσθ’ ὑπερτέρα,
καὶ τοῦ θανόντος ἡ Δίκη πράσσει κότον.
The dead neither rejoice nor suffer.
It’s for us that Nemesis has the greater weight,
and Δίκη accomplishes the κότος of the dead man.
τὸ μὴ τίνεσθαι μηδ’ ἐποπτεύειν κότῳ,
οὔ φημ’ Ὀρέστην σ’ ἐνδίκως ἀνδρηλατεῖν.
τὰ μὲν γὰρ οἶδα κάρτα σ’ ἐνθυμουμένην,
τὰ δ’ ἐμφανῶς πράσσουσαν ἡσυχαίτερα.
δίκας δὲ Παλλὰς τῶνδ’ ἐποπτεύσει θεά.
Αθ.: ἀλλ’ ἦ ’ξ ἀνάγκης, ἤ τινος τρέων κότον;
μαινάδων τῶνδ’ ἐφέρ-
ψει κότος τις ἐργμάτων.
Other Tragedy
Bibliography
Footnotes